راکون به عنوان حیوان خانگی _ Raccoon as a Pet
راکون بومی آمریکای شمالی بوده و با نام علمی Procyon lotor شناخته می شود. این جاندار تا 70 سانتی متر رشد کرده و وزن آن حداکثر به 10 کیلوگرم خواهد رسید. راکون ها تا 20 سال عمر می کنند.
راکون ها به دلایلی معقول و منطقی حیواناتی مناسبی به عنوان پت نیستند. راکون ها در بسیاری از مواقع غیر قابل پیشبینی هستند و نگهداری از آن ها دارای هزینه های بالایی است. به همین دلیل بسیار از جانورشناسان توصیه می کنند که از راکون به عنوان حیوان خانگی نگهداری نشود.
راکون ها غیر قابل کنترل هستند و به وسایل خانه صدمه وارد می کنند. همچنین رام کردن آن ها کار بسیار دشواری است. راکون ها دارای شخصیت های رفتاری خاصی هستند و زمانی که از چیزی ناراضی باشند، همه چیز را بر هم می زنند. تامین نیاز های غذایی و حفظ سلامت راکون در فضای خانه می تواند کار دشواری باشد. همچنین آن ها به فضای بزرگی برای گشت و گذار و گذراندن زندگی روزمره خود نیاز دارند.
با وجود تمامی موارد گفته شده، در صورتی که دانش کافی در خصوص نگهداری از راکون را داشته باشید، می توانید آن ها را به همراهانی جذاب و دوست داشتنی در کنار خود تبدیل نمایید.
آیا می توان از راکون به عنوان حیوان خانگی نگهداری نمود؟
وابسته به محل زندگی شما، ممکن است نگهداری از راکون غیر قانونی باشد. برای مثال در برخی از ایالت های آمریکا نگهداری از این حیوان به طور کلی ممنوع است و در برخی ایالت های دیگر نگهداری از راکون نیازمند اخذ گواهی سلامت، انجام معاینات و دریافت تاییدیه های دوره ای است. بنابراین لازم است که قبل از تهیه این حیوان، قوانین نگهداری از حیوانات خانگی در شهر محل زندگی خود را بررسی نمایید.
در صورت تهیه راکون مسئولیت های دیگری نیز برای شما ایجاد می شود که وابسته به قوانین شهر محل زندگی شما ممکن است هزینه های متفاوتی را ایجاد نماید. اگر راکون شما از خانه خارج شود و به اموال همسایگان آسیب برساند و یا شخصی را گاز بگیرد، قطعا جرائمی برای شما صادر خواهد شد.
مسئله ای دیگری که قبل از تهیه این حیوان باید مورد بررسی قرار گیرد، در نظر گرفتن هزینه های بالای نگهداری از این جاندار است. راکون ها جدا از بحث خورد و خوراک، به فضایی بزرگ جهت گشت و گذار و همچنین انواع اسباب بازی های سرگرم کننده نیاز دارند. بنابراین قبل از اقدام به تهیه راکون، لازم است هزینه ها را تخمین بزنید.
رفتار و خلق و خوی راکون
راکون ها به طور معمول ارتباط خوبی با سرپرست خود برقرار می کنند. به خصوص اگر از دوران کودکی در کنار انسان ها بزرگ شده باشند. راکون ها از نوازش لذت می برند و به شما این اجازه را می دهند که آن ها را مورد نوازش قرار دهید. اما در صورتی که احساس کنند خطری آن ها را تهدید می کند، به سرعت گاز می گیرند.
راکون ها جانوارنی شکارچی هستند و ممکن است به سایر حیوانات خانگی حمله کنند. به همین دلیل توصیه می شود که از آن ها به صورت انفرادی نگهداری شود.
راکون ها دارای هوش قوی، قدرت به یاد سپاری بالا و توانایی حل مسئله هستند. حل پازل های مخصوص حیوانات برای آن ها مثل آب خوردن خواهد بود.
این جانوران طبق عادت طبیعی خود، بیشتر در طول شب فعال هستند و از پرسه زدن در تاریکی شب لذت می برند. به همین دلیل باید در نظر داشته باشید که لازم است بخشی از زمان خواب خود را به رسیدگی به آن ها اختصاص دهید.
راکون ها با نام راهزن نقابدار شناخته می شوند که این نامگذاری تنها به خاطر خطوط سیاه بر روی چشمان این حیوان نیست. آن ها توانایی جالبی در شکستن قفل ها و باز کردن در ها دارند.
راکون ها موجودات فعالی هستند و در صورتی که لوازم مورد نیاز و کافی برای سرگرمی آن ها فراهم نباشد، می توانند به اموال شما صدمه وارد کنند. جویدن چهارچوب در، پاره کردن پتوی روی تخت و پرتاب کردن اشیای تزئینی می تواند به دست راکون شما انجام گیرد.
راکون ها آواهای محدودی را از خود تولید می کنند. اما به طور کلی جانوارنی بدون صدا هستند.
فضای نگهداری راکون
بیشتر زمان روزانه راکون های خانگی، صرف پرسه زدن در فضای خانه شما می شود. بالا رفتن از اشیا، کاوش کردن و شیطنت کردن از ویژگی های ثابت در تمامی راکون ها است. بنابراین لازم است که خانه خود را ضد راکون کنید. این بدان معنا است که باید اشیایی که ممکن است توسط راکون مورد آسیب قرار بگیرد و یا به راکون شما صدمه وارد کند را از فضای خانه حذف کنید. اشیای تیز و برنده یا صندلی های لق و غیر استوار باید همگی از محیط نگهداری راکون خارج شوند.
در صورتی که خانه شما دارای فضایی بیرونی مانند حیاط باشد، می توانید یک محوطه نگهداری بزرگ برای راکون خود در فضای بیرون از منزل ایجاد کنید. قرار دادن ظروف آب و غذا و همچنین وسایلی برای سرگرمی راکون همچون پازل غذا حیوانات خانگی یا توپ های مخصوص سگ ها در فضای نگهداری راکون الزامی است.
تغذیه راکون
راکون ها جانورانی همه چیز خوار هستند و غذاهای گیاهی و پروتئینی در رژیم غذایی آن ها وجود دارد. استفاده از یک رژیم غذایی متنوع شامل غذای خشک مخصوص سگ، گوشت مرغ، گوشت ماهی، تخم مرغ، حشرات، سبزیجات و میوه ها برای تغذیه راکون یک رژیم غذایی ایده آل خواهد بود. راکون ها مستعد چاقی هستند و برای جلوگیری از ایجاد اضافه وزن، باید از مصرف غذاهای چرب مانند دانه های آجیلی در رژیم غذایی آن ها خودداری نمود.
راکون ها بسیار شلخته غذا می خورند. آن ها دوست دارند غذای خود را ابتدا در ظرف آب غوطه ور کنند و سپس آن را بخورند. به همین دلیل لازم است که آب آن ها به صورت منظم تعویض شود. همچنین با توجه به این ویژگی راکون ها برای راحتی خود، در مکانی به آن ها غذا بدهید که تمیز کردن آن آسان باشد.
دو وعده غذا در زمان اول صبح و در هنگام غروب برای تغذیه راکون ها کافی است. همچنین جهت ایجاد سرگرمی برای راکون خود، می توانید بخشی از غذا را در پازل های غذایی و یا در مناطقی خاصی در منزل پنهان نمایید تا راکون شما جهت پیدا کردن این غذاها در طول روز سرگرم شود.
مشکلات سلامتی راکون
راکون ها می توانند ناقل برخی از انگل ها، ویروس ها و بیماری های باکتریایی به انسان ها و سایر حیوانات خانگی باشند. به همین دلیل در صورت نگهداری از یک راکون، معاینات دوره ای و دریافت واکسن های لازم بسیار ضروری و حائز اهمیت است. برخی از این بیماری ها عبارتند از:
-
هاری: این بیماری ویروسی توسط گزش حیوان آلوده به بدن فرد یا حیوان دیگر منتقل می شود. جلوگیری از بروز این بیماری با دریافت واکسن به موقع به سادگی انجام می شود.
-
دیستمپر سگ: این بیماری ویروسی مشترک بین سگ ها و راکون ها است که می تواند کشنده باشد. انقباض عضلات، مشکلات گوارشی، تب و بی حالی می توانند از علائم بیماری دیتمپر باشند.
-
لپتوسپیروز: این عفونت باکتریایی می تواند از آب و خاک آلوده منتقل شود. از علائم بیماری لپتوسپیروز حالت تهوع، تکرر ادرار، تب و درد مفاصل و عضلات هستند.
-
توکسوپلاسموز: این بیماری یک عفونت انگلی است که علاوه بر راکون ها می تواند حیوانات خانگی و انسان ها را نیز آلوده نماید. بی حالی، تب، از دست دادن اشتها و تغییرات شخصیتی از علائم بیماری توکسوپلاسموز هستند.
-
انگل های روده ای: این بیماری که توسط انگل ها ایجاد می شود بین راکون، سگ ها و گربه ها مشترک است. پیشگیری از این بیماری با استفاده از قرص های ضد انگل و مصرف به صورت دوره ای انجام می گیرد. تغییرات در سیستم گوارش حیوان و ظاهر شکم گلدانی از علائم این بیماری هستند.
راکون هایی که در اسارت پروش یافته و در فضای خانگی نگهداری می شوند، کمتر به چنین بیماری هایی دچار خواهند شد. اما معاینات پزشکی دوره ای منظم جهت تضمین سلامت راکون و همچنین تضمین سلامت افرادی که با این حیوان در یک محیط زندگی می کنند، الزامی است.