مرغ مینا (Mynah Bird)
اگر به دنبال پرنده ای پرحرف و باهوش برای همنشینی در خانه خود هستید، مینا بهترین گزینه برای شما خواهد بود. مینا یکی از بهترین و ماهرترین پرندگان در تقلید صدای انسان ها است و پس از کاسکو در رتبه دوم قرار می گیرد.
مرغ مینا با نام علمی Acridotheres tristis شناخته می شود و طول عمری بین 12 تا 25 سال دارد. اندازه جثه مرغ مینا در سن بلوغ می تواند بین 27 تا 57 سانتی متر باشد.
تاریخچه و خاستگاه مرغ مینا
مرغ مینا از خانواده سار ها است و زیر مجموعه پرندگان منقار نرم می باشد. مینا بومی آفریقا، هند، آسیای جنوب شرقی و اندونزی است. این پرنده به طور گسترده در جهان پخش شده است و امروزه در بسیاری از نقاط جهان به صورت آزاد زندگی می کند. روزگاری در یونان باستان، رمغ مینا به عنوان یک پرنده اشرافی شناخته می شده است.
واژه مینا (mynah) از کلمه هندو maina یا واژه سانسکریت madana گرفته شده است و به معنی لذت بخش و سرگرم کننده است. این پرنده در ادبیات هندی دارای اسامی مختلفی از جمله کالاهاپریا (kalahapriya)، چیترانترا (chitranetra)، پیتانترا (peetanetra) و پیتاپاد (peetapaad) است که هر کدام از این اسامی به نوع خاصی از این پرنده اشاره می کنند.
دو نوع اصلی از این پرنده که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شوند، مرغ مینا تپه ای و مرغ مینا معمولی هستند. گونه ای دیگری نیز از این پرنده وجود دارد که با نام مینا بالی شناخته شده و یک گونه در حال انقراض است. امروزه کمتر از 100 عدد از این پرنده در طبیعت وجود دارد. مینا تپه ای گونه ای است که به عنوان پرنده خانگی نگهداری می شود و توانایی صحبت کردن دارد. مینا معمولی اغلب به عنوان یک آفت معرفی شده و یکی از مهاجم ترین گونه های پرندگان در جهان است. این نوع مینا در ابتدا برای کمک به مهار حشرات موذی در مزارع و در مناطق غیر بومی به کار گرفته شد. اما به تدریج با محدود کردن منابع غذایی سایر پرندگان باعث نقل مکان گونه های بومی گردید.
رفتار و خلق و خوی مرغ مینا
مرغ مینا پرنده ای پر جنب و جوش و اجتماعی است. مینا پرنده ای باهوش است و به خوبی با زندگی در قفس و فضای خانگی سازگار می شود. این پرنده صحبت کردن را به خوبی می آموزد و از تعامل با انسان ها لذت می برد، اما از در آغوش گرفته شدن لذت نبرده و همچنین علاقه ای به یادگیری ترفند ها نشان نمی دهد. مرغ مینا معمولا با شخصی که توجه بیشتری به او می کند، ارتباط بهتری برقرار کرده و آموزش ها را از او دریافت می کند.
آن ها به سادگی در فضای خانگی زاد و ولد می کنند. جوجه هایی که از سنین پایین توسط انسان بزرگ می شوند، ارتباط بسیار خوبی با انسان ها برقرار کرده و به اصطلاح به خوبی دستی می شوند. به طور کلی هرچه آموزش از سنین پایین تر برای پرنده آغاز شود، یادگیری و اثر پذیری آموزش بیشتر خواهد بود.
مرغ مینا رفتار مسالمت آمیزی با پرندگان کوچکتر نداشته و ممکن است به آن ها حمله کند. به همین دلیل اگر از پرنده دیگری به جز مرغ مینا در خانه نگهداری می کنید، آن ها را در قفس های مجزا نگهداری کرده و با یکدیگر از قفس خارج نکنید.
مرغ مینا می تواند صداهای مختلفی را تقلید کند. جیغ زدن، سوت زدن، صدای آژیر ماشین، صدای بوق، صدای زنگ در و … از جمله صداهایی است که این پرنده تقلید می نماید. آن ها همچنین می توانند صدای افراد مختلف را تقلید کرده و با صدای آن ها جملاتی را بیان کنند. این پرندگان می توانند تا 100 واژه را یاد گرفته و با استفاده از آن ها صحبت کنند.
ویژگی های ظاهری مرغ مینا
مرغ مینا تپه ای دارای بدنی سیاه رنگ، منقاری متمایل به نارنجی یا قرمز و پاهای زرد است. مرغ مینا معمولی دارای بدنی به رنگ قهوه ای تیره، نوک و پاهای زرد رنگ و سر و گلو مشکی است. مرغ مینا بالی دارای بدنی سفید، منقار زرد، بال و دم مشکی و دور چشم آبی است. در هر سه نوع مرغ مینا، ظاهر جنس نر و ماده یکسان است و برای تشخیص جنسیت آزمایش ژنتیک انجام می شود.
مراقبت و نگهداری از مرغ مینا
مینا پرنده ای بسیار فعال است و پریدن از سویی به سوی دیگر، تفریح مورد علاقه او است. در صورتی که پرنده شما مدت زمان زیادی از روز را در قفس سپری می کند، قفسی بزرگ برای او تهیه کنید تا بتوانید درون آن از سویی به سوی دیگر بپرد.
قفسی با حداقل ابعاد 60*60*120 می تواند برای نگهداری از این پرنده مناسب باشد. از چوب های طبیعی، کنده های بریده شده و انواع اسباب بازی های مخصوص پرندگان برای ایجاد فضاهایی جهت تحرک بیشتر مینا در داخل قفس استفاده نمایید. در داخل قفس یک لانه چوبی یا پلاستیکی متناسب با اندازه مرغ مینا را برای استراحت و خواب پرنده قرار دهید. قفس مرغ مینا را در مکانی به دور از باد و نسیم و همچنین دور از فضای آشپزخانه قرار دهید. شب ها روی قفس را با پارچه ای بپوشانید تا پرنده شما خواب بهتری داشته باشد.
مرغ مینا علاقه زیادی به حمام کردن دارد. ظرف آبی متناسب با اندازه مرغ مینا را به صورت روزانه در اختیار این پرنده قرار دهید تا بتواند خود را داخل آن بشوید.
بیماری های شایع مرغ مینا
این پرندگان مستعد ابتلا به برخی از بیماری های کبدی و بیماری ذخیره آهن هستند. برای جلوگیری از بروز این بیماری ها از یک رژیم غذایی مناسب برای تغذیه پرنده خود استفاده نمایید.
رژیم غذایی مرغ مینا
مرغ مینا تپه ای در طبیعت از انواع میوه ها تغذیه می کند. مرغ مینا معمولی همه چیز خوار است و در طبیعت از میوه ها، شهد گل ها و درختان و حشرات تغذیه می کند.
برای تغذیه مرغ مینا در محیط خانگی از پلت های مخصوص این پرنده استفاده کنید. پلت مخصوص مرغ مینا باید حاوی حدود 18 درصد پروتئین، 8 درصد چربی و مقدار بسیار کمی آهن باشد. پنجاه درصد رژیم غذایی روزانه مرغ مینا را پلت های مخصوص تشکیل داده و پنجاه درصد باقی مانده را میوه ها، سبزیجات و حشرات خشک شده تشکیل می دهند.
موز، سیب، خرما، انگور، هلو، انبه، پاپایا، پرتقال، آناناس، گلابی، آلو و هندوانه میوه های هستند که می توانند به میزان خیلی کم در رژیم غذایی روزانه مرغ مینا قرار داده شوند. استفاده بیش از حد از میوه ها به دلیل میزان قند بالا می تواند برای مرغ مینا خطرناک باشد. میوه های خشک مانند کشمش می توانند دارای میزان آهن بالایی باشند که مصرف آن ها به هیچ عنوان برای این پرنده توصیه نمی شود. دانه ها و هسته برخی از میوه ها می توانند حاوی مقدار کمی از سموم خطرناک برای مینا باشند، لذا جداسازی دانه ها قبل از مصرف پرنده الزامی است.
سبزیجات سبز رنگ دارای میزان بالایی از آهن هستند که مصرف بیش از حد آن ها می تواند برای مرغ مینا مضر باشد. از مصرف سبزیجاتی مانند نخود، لوبیا سبز، سیب زمینی شیرین و کلم بروکلی برای این پرنده جدا خودداری نمایید.
حشراتی مانند کرم های خشک شده و جیرجیرک خشک شده می توانند روزانه 5 درصد از رژیم غذایی این پرنده را تشکیل دهند.
توجه داشته باشید که آب تازه همواره در اختیار پرنده قرار داشته باشد. استفاده از آب مقطر یا آب تصفیه شده نیز می تواند گزینه بهتری نسبت به آب لوله کشی باشد.
