گربه پرشین (Persian Cat)

گربه های پرشین نژادی بسیار آرام  و عاشق محیط های ساکت و بدون استرس هستند همچنین از لم دادن روی پاهای صاحب خود و ناز و نوازش شدن توسط او بسیار لذت میبرند. گربه های پرشین انتخاب میکنند که به چه کسی محبت کنند.آن‌ها از بازی کردن لذت میبرند ، اما ترجیح میدهند به جای تلاش برای بالا رفتن از روی قفسه ها، خود را روی صندلی راحتی ولو کنند.

 بچه گربه های پرشین دارای سر گرد با صورت کوتاه و بینی پهن و همچنین گونه های تپل، چشم های درشت و گرد و گوش های کوچک و گرد است .پرشین ها پاهای قوی و کوتاهی دارند تا بتواند تکیه گاهی برای بدن درشت و تپل آنها باشد.

گربه های پرشین خالص دارای  خز براق و خاکستری هستند با این حال، به دلیل پرورش این گونه در مکان های مختلف ، آنها اکنون دارای مجموعه ای از رنگ های مختلف هستند از سیلور و گلد گرفته تا سفید، دودی و تک رنگ

رنگ چشم آنها با رنگ پوشش بدنی آنها مطابقت دارد به عنوان مثال، پرشین های سفید، رنگ چشم‌های آبی یا مسی دارند، در حالی که پرشین های سیلور یا گلدن چشم‌های سبز و پرشین های تک رنگ چشم‌های مسی دارند.

قد و وزن: 

وزن نر ۴ تا ۶ کیلوگرم 

وزن ماده ۳ تا ۵ کیلوگرم

طول عمر:

15 تا 20 سال

بیماری ها:

مانند دیگر گربه ها ، گربه های پرشین نیز ممکن است دچار مشکلاتی شوند. این نژاد به خاطر شکل خاص صورتش ممکن است دچار مشکلات زیر شود:

• مشکلات تنفسی
• نامرتبی دندان ها
• بیماری های چشمی مانند آبریزش زیاد و انتروپیون
• حساسیت به گرما

پرشین ها همچنین بیشتر مستعد ابتلا به کرم حلقوی (به دلیل پوشش بدنی بلندشان)، بیماری های پوستی که باعث خارش، قرمزی و ریزش مو میشود و بیماری کلیه پلی کیستیک هستند.

خواستگاه:

گربه‌های پرشین از بین‌النهرین که اکنون ایران امروزی است، سرچشمه گرفته‌اند.ویژگی ها وشخصیت مطیع و آرام این نژاد توجه پیترو دلا واله، یک نجیب زاده ایتالیایی را به خود جلب کرد که به خاطر آوردن این گربه ها به اروپا در قرن هفدهم اعتبار دارد. گربه ایرانی مورد علاقه ملکه ویکتوریا بود و این نژاد در اواخر قرن نوزدهم به ایالات متحده وارد شد.

نویسنده و مترجم: مژده رجب زاده