اسب تروبرد (Thoroughbred Horse)
اکثر علاقه مندان به اسب ها، اسب نژاد تروبرد را به دلیل افتخار آفرینی های متعدد آن ها در مسابقات می شناسند. تروبرد یک نژاد اصیل، باهوش و با قوای بدنی بالا است که هر سوارکاری از پس کنترل او بر نخواهد آمد. وزن یک اسب تروبرد بالغ بین 450 تا 550 کیلوگرم و قد او بین 152 تا 172 سانتی متر خواهد بود. تروبرد ها بین 25 تا 35 سال عمر می کنند.
اصالت نژاد تروبرد را می تواند در اواخر قرن هفدهم میلادی در بریتانیای کبیر جستجو نمود. در آن زمان بریتانیا مهد مسابقات اسب دوانی بوده است و نژاد های برتر در این منطقه به صورت گزینشی پرورش می یافتند. سه اسب نر در اواخر دهه 1600 و اوایل 1700 میلادی وارد انگلستان شدند که به عنوان پایه اصلی نژاد تروبرد مورد استفاده قرار گرفتند. اسب های مادیون نیز از بین اسب های بومی این منطقه و همچنین برخی نژاد های وارداتی گزینش شدند. نام اجداد نژاد تروبرد که به اسم صاحبین آن های نامگذاری شده بودند، بیرلی ترک (Byerly Turk)، دارلی عرب (Darley Arabian) و گودلفین عرب (Godolphin Arabian) بوده است. این پرورش گزینشی باعث ایجاد نژادی متمایز به نام تروبرد گشت. نژاد تروبرد در سال 1730 میلادی وارد آمریکا شد و در دهه 1800 میلادی پرورش و استفاده از این نژاد در تنسی و کنتاکی آمریکا توسعه فراوانی پیدا کرد. تا جایی که می توان گفت نژاد تروبرد بر روی نژاد های کوارتر آمریکایی، نژاد استاندارد و نژاد مرگان تاثیر گذاشته است.
نژاد های اصیل تروبرد دارای رنگ بدن تیره و سیر (solid colour) و در تنوع رنگ های مختلف نظیر خلیجی، قهوه ای، شاه بلوطی، مشکی یا خاکستری هستند. بسیاری از مراکز نژادشناسی اسب ها، اسب های چند رنگ و دارای نشانه و رنگ های تکه ای بر روی بدن را به عنوان نژاد تروبرد اصیل نمی پذیرند. اما اسب های دارای نشانه های سفید روی صورت و پاها به عنوان تروبرد اصیل مورد تایید هستند.
ظاهر عضلانی و ورزشکارانه از نشانه های بارز نژاد تروبرد است. سرعت این اسب ها به حدود 40 مایل در ساعت (65 کیلومتر در ساعت) می رسد. قسمت پشتی نژاد تروبرد داری ماهیچه های قوی است که در هنگام تاختن، نیروی رانش را تقویت می کند و با وجود داشتن هیکل عضلانی، به این اسب ها اجازه می دهد که با ظرافت و چابکی حرکت کنند. اگرچه نژاد تروبرد برای مسابقات سوارکاری مورد پرورش قرار گرفته است، اما در مسابقات پرش و درساژ (حرکات نمایشی) نیز از این اسب استفاده می شود. همچنین از تروبرد های بازنشسته مسابقات به عنوان اسب های کالسکه و به عنوان اسب حمل و نقل نیز استفاده می شود. ویژگی های برتر نژاد تروبرد باعث شده است که از نریون های اصیل این نژاد برای اصلاح نژادی و ایجاد ویژگی های برتر در سایر نژاد های اسب استفاده شود.
رژیم غذایی متداول همه اسب ها همچون یونجه، غلات، علف مرغوب و برخی میوه ها و در کنار آن ها استفاده از مکمل های معدنی و ویتامین ها، به حفظ شادابی و سلامت اسب کمک خواهد کرد. با توجه به متابولیسم بالا و سوخت و ساز بیشتر اسب های اصیل نسبت به اسب های معمولی، برای حفظ وزن ایده آل این اسب ها لازم است که جیره غذایی بیشتری در اختیار آن ها قرار بگیرد.
مشکلات سلامتی که نژاد های اصیل را مورد تهدید قرار می دهند، اغلب از افراط در تمرینات و مسابقات بیش از حد ایجاد می شوند. شکستگی هایی که می توانند منجر به پاین عمر اسب گردند و همچنین خونریزی های ریوی ناشی از ورزش شدید از این دست مشکلات هستند. با توجه به جثه بزرگ نژاد تروبرد، برخی از آن ها به دلیل دارا بودن ابعاد قلب بزرگ، ممکن است دچار مشکلات دریچه قلبی گردند.
قطعا رسیدگی منظم به اسب ها از بروز صدمات شدید جلوگیری خواهد کرد. مسواک زدن دندان اسب ها چندین بار در هفته سلامت دندان ها را تضمین می کند وهمچنین کنترل روزانه سم ها و تمیز کردن آن ها از بروز عفونت جلوگیری خواهد کرد. تروبرد دارای پوست نازک تری نسبت به سایر نژاد ها است. به همین دلیل در زمان نظافت او باید ملایمت و دقت بیشتری به خرج داد. استفاده از برس دارای موی طبیعی به جای برس پلاستیکی برای نظافت نژاد تروبرد توصیه می شود.
نژاد تروبرد یک اسب پر انرژی است و به همین دلیل گزینه مناسبی برای افراد مبتدی نخواهد بود. اما یک مربی با تجربه و با اعتماد به نفس، به خوبی می تواند این اسب را مورد آموزش قرار داده و تحت کنترل خود در آورد. به طور کلی اسب نژاد تروبرد یک انتخاب ایده آل برای سوارکاران متوسط و حرفه ای و به خصوص برای افرادی است که می خواهند با اسب خود در مسابقات شرکت نمایند.
از معروف ترین اسب های تروبرد می توان به Man o’ War اشاره کرد که یکی از برترین و پرافتخار ترین اسب های مسابقه در طول تاریخ است. همچنین یک اسب تروبرد به نام Green Monkey رکورد دار بالاترین قیمت حراجی است که در سال 2006 میلادی مبلغ 16 ملیون دلار را ثبت کرده است.
